De historie van L.T.C. Vleuten de Meern
Het ontstaan van de LTC is beschreven in 1988, toen is er jubileumboek verschenen met de geschiedenis van 25 jaar LTC, van 1963 tot en met 1988. Het verhaal hieronder is uit het jubileumboek overgenomen. Mochten er leden zijn die iets aan willen vullen, dan zijn zij van harte welkom om te reageren.
"Geïnteresseerden voor tennis in Vleuten worden verzocht zich te melden" Aldus luidde de tekst van een advertentie in het weekblad De Brug. Naar aanleiding van deze advertentie kwamen op donderdag 28 maart 1963 bij Pim de Haan thuis 17 mensen tot oprichting van een Vleutense tennisvereniging. Belangrijk bij de eerste gebeurtenis waren in ieder geval: Pim de Haan, dokter Oolders en Henny Boekhout. Als oprichtingsdatum van de vereniging werd gekozen voor 1 april 1963.
Tennissen in de gemeente Vleuten was nog niet mogelijk. In Utrecht werden een paar banen gehuurd bij de vereniging Oudenrijn. Vervoersproblemen werden opgelost doordat autobezitters plaatsen ter beschikking stelden in hun wagens. Op de eerste ledenlijst staat dát dan ook als belangrijk gegeven achter de namen van de leden vermeld.
De banen in utrecht werden op particuliere basis gehuurd. Sommige leden stelden hun baan ter beschikking van de nieuwe vereniging. Er werd zelfs al getraind door enkelen. In de loop van het eerste jaar waren er enige nieuwe leden bijgekomen. Genoemd dient in ieder geval te worden Loet Middendorp. Deze trad snel op als secretaris. Samen met Pim de haan die als voorzitter functioneerde werd hard gewerkt aan het bereiken van een tweetal doelstellingen:
- het aanvragen van het lidmaatschap van de KNLTB, wat de mogelijkheid zou geven ook aan de competitie deel te nemen;
- het proberen eigen banen in Vleuten te verkrijgen. Al snel werden de eerste contacten gelegd met de KNLTB en de gemeente.
Op 13 mei 1964 schreven Pim en Loet de eerste brief aan de burgemeester van Vleuten - De Meern. Een brief die door vele andere is gevolgd.
Een antwoord op deze brief is in het archief niet terug te vinden. Wel werd de nieuwe tennisvereniging, zij het niet zonder discussie, geaccepteerd als lid van de Sportstichting Vleuten - De Meern, die vanaf 1964 het beheer over de gemeenschappelijke sportaccommodatie kreeg toegewezen. Met optimisme en enthousiasme werd hard gewerkt om de vereniging dat te bezorgen wat zij hard nodig had: speelgelegenheid dicht bij huis. Wilde het gemeentebestuur met enig succes een begrotingsaanvraag bij gedeputeerde Staten van de provincie Utrecht voor de aanleg van banen doen, dan moest worden aangetoond dat er voldoende mensen binnen de gemeente waren, die gebruik zouden maken van deze accommodatie. Een brief met deze strekking werd door het gemeentebestuur gericht aan de Sportstichting. Binnen een maand moest een lijst met minimaal 100 namen aan de gemeente worden overhandigd. Dit leidde tot de introductie van de "club van honderd", zoals Wim Mulder, de toenmalige penningmeester dat noemde.
Inmiddels waren er in De Meern initiatieven genomen om daar ook tot een tennisvereniging te komen, zij het als onderafdeling van de vereniging "Kracht en Vlugheid". Herbert Aletrino en Jaap van Hees waren daar de animators. Twee verenigingen binnen één gemeente was wat al te veel van het goede, zeker omdat de krachten gebundeld moesten worden om te bereiken dat er een tennispark binnen de gemeente kwam.
Na enkele besprekingen en ledenvergaderingen leidde dit tot de oprichting van de Lawn Tennis Club Vleuten - De Meern. De "Club van honderd" was nog ver weg in maart 1965. Een huis-aan-huis aktie leverde een lijst op van 120 spelersnamen. Uiteraard werden niet allen direct lid van LTC. Op een definitieve ledenlijst van april 1965 stonden 56 leden. Gezien de beperkte speelmogelijkheden moest worden overgegaan tot het instellen van een ledenstop. Toch kon dat jaar als een goed verenigingsjaar worden bestempeld door een aantal toernooien en een feestavond. Op de Algemene Ledenvergadering stond het toekomstbeeld van de club centraal. Ondanks het optimisme kon er in 1966 nog geen sprake zijn van eigen banen in de gemeente. In het seizoen 1966 moest er weer buiten de gemeente getennist worden. Naast de al eerder genoemde banen bij Oudenrijn, konden nu ook banen gehuurd worden op het nieuwe tennispark in Overvecht-Noord. Mede daardoor groeide de vereniging tot 76 leden. Op de wachtlijst stonden daarnaast nog zo'n 90 namen. Op 2 april werd daarom maar weer eens een brief gestuurd aan B&W van de gemeente. Hierin werden de volgende nadelen genoemd om buiten de gemeente te moeten tennissen:
"U zult begrijpen, dat aan dit spelen op een betrekkelijk grote afstand van onze woonplaats vele nadelen verbonden zijn, die de volgende consequenties met zich meebrengen:
- Als men niet over een eigen vervoermiddel beschikt, is het nauwelijks mogelijk regelmatig te tennissen. Wij bezitten een wachtlijst van ongeveer 90 personen, die alleen lid willen worden als zij dichter bij huis kunnen spelen.
- Wij hebben een ledenstop moeten instellen, daar onze speelaccommodatie te utrecht beperkt is. Door de grote afstand zijn de speeltijden tijdens het weekend altijd het drukst bezet en deze speeltijden zijn op de tennisparken altijd het eerst uitverkocht.
- LTC Vleuten - De Meern kan nog steeds geen jeugdleden aannemen. Buiten het onder punt 1. Gestelde, dienst de jeugd bovendien regelmatig in groepsverband onder leiding te kunnen trainen. Regelmatig toezicht is op deze afstand niet te realiseren.
- Zolang wij niet over eigen tennisbanen beschikken, kunnen wij ons niet aansluiten bij de KNLTB, waardoor het ons onmogelijk is deel te nemen aan competitiewedstrijden en toernooien. De KNLTB stelt voor competitiespel bepaalde minimumeisen aan de baancapaciteit der verenigingen, namelijk het beschikbaar hebben van twee banen op zondagmorgen en zondagmiddag.
- Bovenstaande punten geven u een kleine indruk van onze problemen. Het is daarom, dat wij u dringend verzoeken ons mede te willen delen, wanneer wij kunnen rekenen op speelgelegenheid in het Gemeentelijk Sportpark Fletiomare."
Geenszins mag de indruk zijn gewekt, dat er alleen gepraat en geschreven werd over de aanleg van een tennispark binnen de gemeente. Zowel de gemeente als de sportstichting werkten hard aan de realisatie ervan.
Op 2 juni 1966 verscheen het onderstaand artikeltje in De Brug:
(foto volgt nog)
De gemeenteraad ging akkoord met het voorstel. Voor het toenmalige bestuur moet het een enorme opluchting zijn geweest dat de plannen gerealiseerd gingne worden. Reikhalzend werd uitgekeken naar de opening van het tennispark. Vanaf oktober 1966 werd hard gewerkt aan de aanleg van het park. Het moet zeker als een hoogtepunt binnen de historie van de LTC gezien worden, dat het tennispark op 1 april 1967 door burgemeester van der Heide kon worden geopend.
Inmiddels was ook de voolopige erkenning als lid van de KNLTB geregeld. De vereniging was volwassen geworden. Een eigen park, lid van de KNLTB, twee teams in de competitie en een snel groeiend aantal leden waren nu een feit. De toekomst kon met vertrouwen tegemoet worden gezien. De activiteiten van de vereniging konden nu worden uitgebouwd. Voor de jeugd van Vleuten en De Meern, die wilde (leren) tennissen, kon eindelijk wat worden gedaan. Daartoe werd een trainer aangetrokken.
In augustus 1967 werden de eerste clubkampioenschappen gespeeld. Kampioenen werden Thea Brat bij de dames en Harry van de Willigen bij de heren. Al met al konden de leden van de club tevreden zijn over het jaar 1967. met name voor Pim de Haan, Loet Middendorp en Wim Mulder, de "voortrekkers" moeten de resultaten veel voldoening hebben gegeven.
Er moest reeds in dat haar worden overgegaan tot een ledenstop. Met 236 senioren en 53 junioren waren de 4 banen goed vol. het stijgend ledenaantal noopte tot uitbreiding. De eerste verzoeken daartoe werden in 1968 gedaan. Het duurde echter tot het najaar van 1970 voordat kon worden begonnen met de uitbreiding van 4 naar 10 tennisbanen.
Toen het park werd uitgebreid, werd in principe besloten tot uitbreiding van het paviljoen. Daartoe werd de Stichting LTC Vleuten - De Meern opgericht. Getracht werd gelden bijeen te brengen om deze wens te realiseren. O.a. middels een actie met aandelen werd dit geprobeerd. Helaas leverde dit niet het gewenst resultaat op. Dit name echter niet weg dat de verbouwing van het oude paviljoen naar een ontwerp van Kurt Hamming werd aangevat. met ingang van het seizoen 1972 was de vereniging een prachtig clubhuis rijker. Bovendien konden nu alle opstallen op het tennispark als eigendom van de eerdergenoemde Stichting LTC worden beschouwd.
Reeds eerder werd beschreven over het ontstaan en uitbreiding van onze accommodatie, zowel wat betreft de banen, de kleed- en wasaccommodatie en de verlichting. Wat duidelijk is geworden, is dat we steeds een tekort aan banen hebben gehad in verhouding tot het aantal leden dat we hebben gekend. Was het al niet makkelijk om een tennispark in de gemeente te krijgen, toen dit er eenmaal was, bleek het in een groeiende gemeente als Vleuten De Meern direct te klein. Dit leidde onherroepelijk tot een ledenstop en een wachtlijst. Hoe nijpend dit tekort was moge blijken uit een deel van een brief aan B&W van juli 1968:
"De verenigingen zullen binnenkort verplicht zijn een ledenstop in te voeren, hetgeen de konsekwentie inhoudt dat het aantal opvangmogelijkheden voor een gedeelte van de jeugd beduidend minder wordt. De snel groeiende tennisvereniging heeft dit besluit al moeten nemen en kan slechts op enkele minder gewenste daguren nog in beperkte mate nieuwe leden toelaten. Met bijna 400 leden gebruik moeten maken van vier banen is een ondoenlijke zaak. In deze steeds groter wordende gemeente zal juist de behoefte om te gaan tennissen sterk toenemen. Er is akuut behoefte aan twee extra banen. Het bestuur van de tennisvereniging is in staat de totale kosten van rente en aflossing van de aanleg van deze banen te bekostigen. Voor bovenstaande problemen vragen wij u bijzondere aandacht en verzoeken wij u te trachten op korte termijn tot uitbreiding van het sportpark en het tennispark over te gaan."
Het duurde echter nog tot april 1972 tot het zover was. Dat was trouwens toch een topjaar voor de club. Het aantal banen werd uitgebreid en het paviljoen werd verbouwd. Dit laatste had echter nog de nodige voeten in de aarde. Daartoe diende o.a. de Stichting Lawn Tennis Club Vleuten - De Meern opgericht te worden. Dat gebeurde in 1971. In de Flits komen we daarover tegen:
Tijdens de bijeenkomst van 7 november 1969 is er door het vorige bestuur een plan op tafel gelegd om, tegelijkertijd met de uitbreiding van het aantal banen, de kantine uit te breiden. Wij hebben u daar enkele malen over ingelicht. In deze Flits vindt u een tekening van de nieuwe kantine zoals die er na de verbouwing van buiten uit zal zien en een plattegrond van het gehele gebouw. Bij de voorbereiding van de uitbreiding kwamen wij enkele formele problemen tegen die, wilden wij dit jaar nog aan de bouw beginnen, beslist opgelost moesten worden.
De kantine staat op dit moment op grond, die eigendom is van de gemeente Vleuten - De Meern. Willen wij de bouw van de uitbreiding op gemeentegrond realiseren dan is het noodzakelijk dat wij van de gemeente het recht van opstal verkrijgen. De gemeente bleek hierote bereid en in de raadsvergadering van 10 maart jl is besloten aan de Stichting Lawn Tennis Club Vleuten - De Meern het recht van opstal te verlenen.
Om u geheel in te lichten over het waarom van een stichting en de inhoud van het raadsbesluit het volgende: Het recht van opstal kan de gemeente alleen verstrekken aan een vereniging die rechtspersoonlijkheid bezit. Tot nu toe zijn de statuten van de tennisvereniging Vleuten - De Meern niet ter goedkeuring aan de Kroon voorgelegd, zodat onze vereniging geen rechtspersoonlijkhied bezit. (Het bestuur heeft inmiddels besloten onze statuten nu ter goedkeuring voor te leggen). Aangezien de goedkeuringsprocedure echter ongeveer een jaar in beslag neemt, moest er een andere weg worden gevonden om nog dit jaar met de bouw te kunnen beginnen. In overleg met mevrouw notaris Greef te Harmelen en kandidaat-notaris de heer Bouten is toen de oplossing gevonden in het oprichten van de Stichting Lawn Tennis Club Vleuten - De Meern.
Maar dit was nog niet voldoende. Er moest ook nog het nodige geld op tafel komen om de plannen te realiseren. O.a. werd daarvoor een actie gestart onder de leden en begunstigers om via een obigatielening fl 30.000,00 als LTC-bijdrage te kunnen leveren. Een volldig succes werd het echter niet. Het stichtingsbestuur moest een hernieuwde oproep in de Flits plaatsen:
Nogmaals de kantine
Begin mei is van start gegaan de 2e actie ter financiering van de uitbreiding van het bestaand clubgebouw. Nu bijna 3 maanden later blijkt, dat de deelname aan deze actie redelijk positief is voor wat betreft het totaal ingetekende bedrag, maar negatief voor wat betreft de animo van het gros der leden om aan deze actie op de een of andere wijze deel te nemen: Bij het stichtingsbestuur bestaat het angstige gevoel dat velen menen dat zij, door in te tekenen, een offer aan de club brengen. Maar wat wordt in werkelijkheid gevraagd:
slechts f 100,00 of een veelvoud daarvan te lenen aan uw eigen vereniging tegen een rente percentage dat u bij de bnk niet krijgt. Bij het verlaten van de gemeente krijgt u uw geld terug, anders binnen 10 jaar.
Wat krijgt u daarvoor terug:
- een verbeterde kleed- en doucheruimte; plezierig voor de leden en noodzakelijk indien met veel teams aan de competitie wordt deegenomen. Bovendien een must willen wij ooit op passende wijze een toernooi organiseren.
- Een gezelligheidsruimte voor het verenigingsleven na, voor of tussen het tennissen.
Ook tegenover de vele instanties aan wie het stichtingsbestuur, mede namens u om subsidie heeft gevraagd, voelen wij ons onvoldoende geruggesteund door de afwachtende houding van velen.
Wij verzoeken u daarom nogmaals op de lening in te tekenen en/of op een andere manier bij te dragen aan de realisatie van dit projekt.
Ondanks dat het gehele bedrag niet binnenkwam, werd toch gestart met de uitbreiding c.q. verbouwing van het paviljoen. Op maart 1972 kon dan ook op feestelijke wijze de heropening van het clubgebouw plaatsvinden door burgemeester van der Hiede. Na de receptie 's middags werd er 's avonds op grootste wijze gefeest.
Waarom het nieuwe uitgebreide clubgebouw zo belangrijk was (en is) wordt duidelijk uit de toelichting van de bouwcommissie bij de opening:
Tennissen is in hoge mate een individuele sport. Als eenling in de single, als tweeling in de double sta je voor de spanningen van falen en slagen. Je leeft je uit in het spel, je probeert de tegenstander in het nauw te drijven (en hij of zij jou!), maar verlies of winst, wat doet het er toe, als er maar fijn, sportief gespeeld is. En daarna….bezegel je de sportiviteit door juist met de tegenstander of tegenstandster het genot van de wedstrijd nog eens te beleven door aangename kout, nu nog vele malen plezieriger door de sfeer die ons clubgebouw zal bezitten. Dit kan na kompetitiewedstrijden, na op het scherp van de snede uitgestreden ladderwedstrijden, na gewone vriendschappelijke partijtjes, nu gebeuren in ons veel ruimer clubgebouw.
En als het zo'n mooie zomeravond is en de zon neigt ter kimme, wat zit je dan heerlijk op het terras…..
Natuurlijk is alles geen rozegeur en maneschijn, ook niet met ons nieuwe clubgebouw. Elk mens heeft zijn gebreken, zo ook dat wat door mensenhanden geschapen wordt. Laat de kritiek, die ongetwijfeld gerechtvaardigd kan zijn, het genoegen van een fijn tennisseizoen met veel prettige ambiance, niet verstoren.
De bouwkommissie is verheugd dat het clubgebouw er nu staat. Dat ze geheel en al tevreden is, is een tweede. Daarvoor moesten af en toe nogal wat wensen worden uitgesteld, want geld was een belangrijke zaak en daarvan had de kommissie niet te veel. Jammer is en lijft het dat zoveel leden geen obligaties hebben gekocht, maar ja, het is niet anders.
Laat echter elk lid nu profiteren van wat het clubgebouw nu is geworden en moge de "LTC Vleuten - De Meern" groeien en bloeien.
De bouwcommissie
De vereniging groeide gestaag door. In het blad tennis van de KNLTB stond LTC Vleuten - De Meern in september 1976 op de 6e plaats van Nederland, gezien haar grootte.
De noodzaak om de accomodatie uit te breiden kwam dan ook snel. Gezien de baanbezetting leek verlichting een oplossing. In maart 1977 werd dan ook een verzoek gericht aan de gemeente om een vergunning en om subsidie om 4 banen te mogen verlichten. Die toestemming kwam er niet, althans niet op dat moment. De gemeente twijfelde zeer aan de financiele positie van de club. gelukkig bracht het in eigen beheer runnen van het paviljoen in 1976 uitkomst. O.l.v. met name Ab Kramer werd het paviljoen door een grote groep vrijwilligers gerund. In dat jaar werd door deze groep een dusdanig bedrag "gespaard", dat tot de installatie van verlichting kon worden overgegaan.
Het jaar 1976 was overigens het enige jaar, dat het paviljoen door eigen leden werd gerund. Alle andere jaren hadden we een pachter of iemand in loondienst. Na overleg met de gemeente werd in 1977 de lichtinstallatie in gebruik genomen.
In de jaren na 1977 werden nog verschillende plannen ingediend. Echter, de onderhandelingen met de gemeente en sportstichting over uitbreiding c.q. renovatie van het paviljoen liepen steeds opnieuw stuk. Vele uren van Algemene Ledenvergaderingen werden besteed aan dit onderwerp. De mooiste ontwerpen, o.a. met een opbouw op het paviljoen werden gepresenteerd. Het duurde echter tot eind 1985, begin 1986 dat er door een nieuw bestuur voldoende steun van de leden werd verkregen met daarbij een tegemoetkoming van de gemeente om tot renovatie over te gaan. In een tijdsbestek van ruim 3 maanden werd de klus geklaard.
Naast het gerenoveerde paviljoen en kleed- en wasaccomodatie beschikte de vereniging in één keer tevens nog over 5 extra verlichte banen. De inzet van Willem "licht" van Rijnsoever mag daarbij niet onvermeld blijven. Begin 1987 werd ook de laatste bann verlicht en werd de laatste hand gelegd aan de verfraaiing van onze schitterende accomodatie. Een prachtig paviljoen, een aan de tijd aangepaste kleedaccomodatie, 10 verlichte banen, een nieuw terras en de nodige bloembakken geven onze club een aanzien, waarmee we voor de dag kunnen komen.
Oude foto tennispark
Zuurveen stuurde de volgende foto in: deze is rond 1975 genomen. Er lag een zwembad en achter baan 7 t/m 10 een grote parkeerplaats voor het zwembad. Waar nu de sporthal staat stonden vroeger de pandjes van de scouting. Vroeger heette dat gewoon “de padvinderij”. Op de plaats van het zwembad is tot voor kort Intratuin gehuisvest geweest.
PVCV is bovenaan duidelijk te zien. Baan 11 t/m 13 liggen nu op de plek van het diepe gedeelte (Midden) van het zwembad. Er waren in die tijd ook twee ingangen bij LTC. Namelijk bij de tribune (of wat er ook van over is) bij baan 1 en in het hoekje waar de bevoorrading van het paviljoen nu ook nog is. Rechts is de Europalaan. Bij de ingang van het zwembad ongeveer is nu de Burg. Middelweerdweg.
Nieuwe en oude paviljoen
Een aantal filmpjes van het oude paviljoen en (de bouw van het) nieuwe paviljoen:
- Presentatie van het nieuwe paviljoen
- De eerste paal
- Sloop paviljoen en bijgebouwen
- Het oude paviljoen
- Geschiedenis van het paviljoen